Wednesday, August 11, 2010

सम्झनाका पलहरुलाई फर्केर हेरिदिदा

सिकारु जीको गजल

प्रतिक्षाको लामो घडि छोटिदैछ मेरी माया

चर्किएको मुटु फेरि जोडिदैछ मेरी माया

खोला नाला लेक बेसि गर्दै बित्ने क्षण फेरि

नदि बनि दोभानमा भेटिदैछ मेरी माया

झुपडिको सपनाले महल छुन नसकेनि

बर्षौ लाको तिम्रो चोलि फेरिदैछ मेरी माया

तिम्रो साथ तिम्रो काख मिठो साग सिस्नु सम्झी

क्षितिजको कालो बादल फोडिदैछ मेरी माया

लेखिदिन्छु मिलनको कथा अब यत्र तत्र

युगौ युगको प्रेमकथा कोरिदैछ मेरी माया 



मेरो तर्फ बाट

तिम्रो बाटो कुर्दा कुर्दै आसु सुक्न लागे मेरी माया

आझै कति कुराउने होऊ दोबाटोमा मेरी माया ,

हाम्ले माया सम्हालेको धेरै भयो मेरी माया

चोली फाटे के भो र नि सिलौला है संगै माया ...........

Tuesday, February 9, 2010

WE WISH OUR SON DHADKAN HAPPY BIRTHDAY

पक्कै पनि यो मिति नेपाली सम्बत १८-१०-२०६६ साल २.४१ बजे दुतीया फेब्रुअरी १- २०१० त भुल्नै भयन नि किन थाहा छ ? WELLCOME FOR OUR SON.

Tuesday, January 26, 2010

कलेक्सन विचार




Monday, January 18, 2010

प्यार कि स्वार्थ


फुलै फुल्को थुंगा भित्र मीठो बास्ना बास बस्दा,

स्वार्थी भमराहरु पनि झुमी झुमी रमाइदिदा

पागल सरि पातीयको मान्छेहरु,

बोइसमै टपक्क चुटायर अर्थहीन सरि पैतालाले धुलाइदिदा

यी आखाहरुले श्रंदांजलि बाहेक मुकमंद्र बन्नु बाध्य भयको छ

अनि आखाहरुलाई रसायर स्वार्थित्वोको तोक्मा लगाउनु परेको छ !

Tuesday, March 31, 2009

घुमघाम चर्चा

आज फेरी बगानमा बसन्तले बास छायो
भात्किएको सपनामा, किन फेरी आस जाग्यो ।

आज हुनत काम गरेर धेरै पोइसा कमाउने धोको बोकेर बिदेश आएको मान्छे तर पनि यो "देश गुनाको भेस् "भनेझै कहिले कही यसो छुट्टी पाईदो रहेछ । यही छुट्टीको अबसर पारेर रमाइलो चोक तिर मेरा पाईलाहरु अगाडी बडछ बस् घुमघामको लागि । आफु त यस्तो मान्छे सबै परिवार बाट टाढा धेरै टाढा एक्लो जीवन गुजारा गरी राखेको मान्छे ।खै के भनु , भनु भने पनि त्यस्तो पिर साट्न पाउने कुनै आधार छोइन । यस्तै हो कुनै बिदेशको शहरमा रमाउने चाहनामा निस्किएको यात्री सरह हासी खुशी बस्नु एउटा रहर भनु या बाद्ध्यता थियो म सँग । सबै साथीभाई हरु सँग हिडिउ रमाईला कुराहरु पनि गरिउ त्यही त होनी हल्का किनमेल गरेर आफ्नो बसस्थान तिर लम्कने तरखरमा थियौ हामी ।समयले पनि थोरै डाडा काटी सकेको थियो । तेसैले पनि हतार हतारमा बसको सिटमा बसेको मात्र के थियौ । एक्कासी मैले एउटा मान्छे बसमा कराएको देखे तर पनि मैले बिचार गरिन, किनभने यस्ता मान्छे यो शहरमा कति छन कति ड्राईबर सँग नचाँहीने कुराहरु गरेर समय खेर फाल्ने । तर त्यो मान्छे त्यस्तो ब्याक्ती थिएन । पहिले त उ उनको भाषामा केही भनिरहेको थियो । तर हामीबिचको कुनै ब्यक्तिले "WE CAN'T UNDERSTAND YOUR LANGUAGE" जब उनले यती मात्र के भनेको थियो । उसले त ईंग्लिश मै एक्स्प्लेन गर्न थाल्यो यसरी "This is me mohammed form saudi. Brother i'm a rich persion. I don't want to tell more.When my father was rich he had visit dubai.But when he went there he never cameback.May be he died there so when my father didn't come, my mother my six brother & four sister are worry about him.But Walla (GOD) my father never came.So my mother crack his mind now our all the situation we can't controll ourself.So please i need your help for my mother treatment. It's means he want's money but how he prepared for his mother wound.I surprised it's possible i ask one of my philipino friends ? He told me it's exagerating words .But I confused about this words. Somebody give him money also but i feel he is a lier man becouse he is like a healthy man,he can speak fluntly english so if his father was die he can managed.But he doesn't have same problems he needs money to survive.At last he went outside & laughing." म छक्क परे केही पनि सोचिन तेस्को बारेमा तर मेरो यो घायल मुटुमा केही तरङ तर्किरह्यो अनि मन मनै सोचे यो जिन्दगी भन्दा त केही राम्रो छ नि मेरो त जस्तो लाग्यो ।जब म तेस्लाई बिचार गरीरहेको थिए गाडीले पनि घन्टि बजाईरहेको थियो घर जानको लागि ।त्यसैले पनि मेरा नयनहरुले त्यो बिदाईको हात हल्लाई रहेको थियो । अन्तमा सोचे साचै त्यो सबैको भिख मागेर खानु भन्दा त यो बिदेशमा यक्लो नितान्त एक्लो जिन्दगी नै गुजार गर्नु राम्रो । मेरो यो पागल मन आँफै सँग दोधारिदै त्यो बसको गतिमै अगाडि बढीरह्यो बढीरह्यो बढीरह्यो ।

Friday, February 6, 2009

श्रीसँगको एक पल

"यस्तो पनि हुदो रहेछ जिन्दगीमा कहिलेकाही"
यही गीत जस्तै चल्दैछ हाम्रो जिन्दगी । कति सुन्दर अनि अकल्पनिए जिन्दगी छ हाम्रो हगी।यस्तो लाग्छ कि कहिलेकही त बर्सोउ नै चिन्ता बिना बसोउ जस्तो । खै सम्झेर ल्याउदा घरी घरी यो मन उराठीएर आउछ त कहिले यस्तो लाग्छ यो एउटा ज्यान हावासारी उडेर त्यही हावासँग बहकीन मन लाग्छ । कुरा हिजो आजको हो मेरो दोस्त भन्नु पर्ला मिस्टर श्री कृष्ण घले जी सधैं झै डिउटी पूरा गरी आउनु भयो अनि सधैं झै च्याटमा रमाउनु हुँदै थियो ।खुशी लग्थियो उन्को हासो देखेर म घरी घरी हेर्थे अनी मन मनमा मुस्कौदै यता ऊता गरी मेरो बेड्मा पल्टिन्थे । थाहा थियो उनी एउटा च्यटीन साथी सँग रमाइरहेको थियो । च्यटीग त एउटा नयाँ नाता जोडने बाहानाको मध्याम हो तर उन्को लागि त जीबन साथीको निर्णय गर्ने च्याट पो बनीदियो ।जीवनको मोड्मा हिड्दै जादा उन्ले त मेरो अगाडि नै कसम अनि कहिले नछुट्ने बाचा झै मोबाइल लिएर फोन गर्न थाल्यो ।
म अचम्भित भए ।सुनेथे माया भनेको कुरा सोचेर लाउनु पर्छ तर त्यो होइन रहेछ मान्छेहरु त रुप अनि बोइसमा नै प्रेम गर्दा रहेछन । पोइसा पनि एउटा यही कुरो रहेछ जहाँ मायाको भाषा अल्झेको हुदो रहेछ । धेरै बेर उनीलाई मेरो साथीलाई हेरे अनी सोचे जीवन साचै सफलताको पछाडी हिड्दा रहेछन । उनको हासोमा मैले पनि मुस्कान थपे एउटा साथीको नाताले म बस् भन्न चाहन्थे पोइसा तेसै नफाल त्यो त छेनिक हो तर म त्यो पनि भन्न सकिन बस् हासीरहे हासीरहे .................।